Τρεις περφόρμερ δεσμεύονται σε μια κοινή συμφωνία: έναν τελετουργικό χορό με αφετηρία το “slamming”. Μεταμορφώνουν στη σκηνή πρακτικές του mosh pit (του χώρου μιας συναυλίας ακριβώς μπροστά από τη σκηνή), ταλαντευόμενες μεταξύ οργής και απαλότητας, ωμότητας και εμπιστοσύνης, βίας και τρυφερότητας, εξερευνώντας αυτές τις ποιότητες όχι ως δίπολα αλλά ως αλληλένδετα στοιχεία μιας ιδιότυπης μορφής χορού. Το κοινό «βλέπει» τον ιδρώτα να στάζει, τις αναπνοές να εντείνονται, τις καρδιές να χτυπούν δυνατά, ενώ οι τρεις περφόρμερ είναι ολόψυχα παγιδευμένες σε ένα pit. Έχοντας ως σημείο εκκίνησης σωματικές πρακτικές που προκύπτουν αυθόρμητα σε συνθήκες συλλογικής έκφρασης, το χορογραφικό τρίο της Ξένιας Κογχυλάκη αναζητά τις συναισθηματικές αποχρώσεις στο επιθετικό πλήθος, ανασυγκροτώντας ένα συλλογικό τελετουργικό που κρύβεται πίσω από μια φαινομενική οργή. Προσεγγίζει τους χορούς του πλήθους όχι ως κάτι που πρέπει να αποκρυπτογραφηθεί, αλλά ως τόπους εμπειρίας, όπου νέες μορφές οικειότητας και νέοι τρόποι σωματικής συσχέτισης μπορούν να αναδυθούν.
Στην παράσταση γίνεται χρήση στροβοσκοπικών φωτισμών (strobe lights).